Μικράς Ασίας Μνήμη

«Η μεγαλύτερη εκδήλωση της Αναστάσεως γινόταν στον περίβολο της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος ήταν ευρυχωρότατος. Μπορούσε να περιλάβει μέσα πολλές χιλιάδες πιστούς. Και από το περίφημο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής, το οποίο για να το ρίξουν οι Τούρκοι, μετά τη φωτιά, είδαν και έπαθαν, διότι ήταν καλοχτισμένο, εξετοξεύοντο ωραιότατα βεγγαλικά, τα οποία έφτιαχνε ο μπαμπάς του Καραμπάτη – έδειχνε την Ανάσταση του Χριστού, διάφορα άλλα, και τελείωνε ξετυλίγοντας μια μεγάλη Ελληνική σημαία, οπότε χαλούσε ο κόσμος από τους πυροβολισμούς. Φυσικά ήσαν κλειστές οι πόρτες, για να μπορέσουν οι Σμυρνιοί να κρύψουν τα όπλα, με τα οποία χαιρετούσαν την Ανάσταση του Χριστού» . ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΚΑΤΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ. (1994). Πώς να σε ξεχάσω Σμύρνη αγαπημένη . Αθήνα: Ωκεανίδα, σσ. 77-78. XVI.

Αφηγείται ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΝΤΙΝΟΣ Όταν έγινε η αντεπίθεση των Τούρκων στα βάθη της Τουρκίας το 1922, η οποία αποτέλεσε και την αρχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, πάρα πολλοί Έλληνες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τους φίλους και γνωστούς τους, τα χωριά και τις περιουσίες τους και γίνουν πρόσφυγες στην Ελλάδα, για να γλιτώσουν από τους Τούρκους. Ανάμεσα στους Έλληνες αυτούς ήταν και οι συγγενείς της μητέρας μου, αλλά και της γιαγιάς και του παππού μου, από την πλευρά του πατέρα μου. Συγκεκριμένα, η γιαγιά της μητέρας μου (Πολυξένη Μουμουλίδου) και ο παππούς της (Αβραάμ Καραϊλανίδης), έφυγαν τη Μικρασία και μέσω Ρωσίας εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς και στις Σέρρες, όπου υπήρχαν πολλά κτήματα. Αργότερα η μητέρα μου βρέθηκε με τον πατέρα της, τη μητέρα της και τον αδερφό της στη Θεσαλλονίκη, πριν έρθει στη Λέσβο. Πολλοί, όμως, άντρες συγγενείς αιχμαλωτίστηκαν ή, και σκοτώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ άλλοι έμειναν στη Ρωσία. Οι συγγενείς του παππού μου, από την πλε