Αναρτήσεις

Πατρίδες της μνήμης: εκατό χρόνια νοσταλγίας

Εικόνα
Της Μαρίας - Ταξιαρχούλας Στεφανέλλη [*] «Του γαρ σοφού πάσα μεν η γη πατρίς, πόλις δε ο κόσμος» · Ευγένιος Βούλγαρης Φέτος συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Προφανώς, για εμάς που δεν βιώσαμε οι ίδιοι τις συμφορές που υπέστησαν οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, να είναι αδύνατον να αντιληφθούμε πλήρως τη βιαιότητα του ξεριζωμού από τις πατρογονικές τους εστίες. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι είναι λογικό να αδιαφορούμε και να βυθιζόμαστε στη λήθη απέναντι στα γεγονότα αυτής της ταραγμένης εποχής, σκεπτόμενοι ότι ανήκουν στο μακρινό παρελθόν και δεν μας αφορούν. Ιδίως ένα τόσο σκοτεινό στιγμιότυπο της Νεοελληνικής Ιστορίας, πρέπει να αποτελέσει εφαλτήριο για να αναλογιστούμε όλοι μας τι οδήγησε σε μια τέτοια καταστροφή, αλλά και να αποκτήσουμε πληρέστερη γνώση του παρελθόντος μας, ενισχύοντας την ιστορική μας μνήμη και προφυλάσσοντας την πολιτιστική μας κληρονομιά ως οδηγό για το μέλλον. Οι ιστορίες των προσφύγων που κατόρθωσαν να σωθούν και να φτάσουν στην Ελλάδα εί

Το μαρτύριο του Αγίου Χρυσοστόμου Σμύρνης

Εικόνα
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ. ( 11 2014). Μικρασία, Χαίρε . Αθήνα: Βιβλιοπωλείον της «Εστίας», σσ. 32-36.

Πως να σε ξεχάσω Σμύρνη αγαπημένη

Εικόνα
«Η μεγαλύτερη εκδήλωση της Αναστάσεως γινόταν στον περίβολο της Αγίας Φωτεινής, ο οποίος ήταν ευρυχωρότατος. Μπορούσε να περιλάβει μέσα πολλές χιλιάδες πιστούς. Και από το περίφημο καμπαναριό της Αγίας Φωτεινής, το οποίο για να το ρίξουν οι Τούρκοι, μετά τη φωτιά, είδαν και έπαθαν, διότι ήταν καλοχτισμένο, εξετοξεύοντο ωραιότατα βεγγαλικά, τα οποία έφτιαχνε ο μπαμπάς του Καραμπάτη – έδειχνε την Ανάσταση του Χριστού, διάφορα άλλα, και τελείωνε ξετυλίγοντας μια μεγάλη Ελληνική σημαία, οπότε χαλούσε ο κόσμος από τους πυροβολισμούς. Φυσικά ήσαν κλειστές οι πόρτες, για να μπορέσουν οι Σμυρνιοί να κρύψουν τα όπλα, με τα οποία χαιρετούσαν την Ανάσταση του Χριστού» . ΓΙΩΡΓΟΣ Θ. ΚΑΤΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ. (1994). Πώς να σε ξεχάσω Σμύρνη αγαπημένη . Αθήνα: Ωκεανίδα, σσ. 77-78. XVI.

Αφηγείται ο Γεράσιμος Ντίνος

Εικόνα
Αφηγείται ο ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ ΝΤΙΝΟΣ Όταν έγινε η αντεπίθεση των Τούρκων στα βάθη της Τουρκίας το 1922, η οποία αποτέλεσε και την αρχή της Μικρασιατικής Καταστροφής, πάρα πολλοί Έλληνες κάτοικοι αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους, τους φίλους και γνωστούς τους, τα χωριά και τις περιουσίες τους και γίνουν πρόσφυγες στην Ελλάδα, για να γλιτώσουν από τους Τούρκους. Ανάμεσα στους Έλληνες αυτούς ήταν και οι συγγενείς της μητέρας μου, αλλά και της γιαγιάς και του παππού μου, από την πλευρά του πατέρα μου. Συγκεκριμένα, η γιαγιά της μητέρας μου (Πολυξένη Μουμουλίδου) και ο παππούς της (Αβραάμ Καραϊλανίδης), έφυγαν τη Μικρασία και μέσω Ρωσίας εγκαταστάθηκαν στο Κιλκίς και στις Σέρρες, όπου υπήρχαν πολλά κτήματα. Αργότερα η μητέρα μου βρέθηκε με τον πατέρα της, τη μητέρα της και τον αδερφό της στη Θεσαλλονίκη, πριν έρθει στη Λέσβο. Πολλοί, όμως, άντρες συγγενείς αιχμαλωτίστηκαν ή, και σκοτώθηκαν στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, ενώ άλλοι έμειναν στη Ρωσία. Οι συγγενείς του παππού μου, από την πλε

Οι απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων μαθητές μας σ' ένα συνέδριο και σε μια συγκινητική εκδήλωση

Εικόνα
Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ Το Πολιτιστικό Πρόγραμμα Σχολικών Δραστηριοτήτων: «Σαν παραμύθι… Η μετάδοση της προσφυγικής εμπειρίας στην τέταρτη και πέμπτη γενιά. Μαθητές του σχολείου μας απόγονοι Μικρασιατών προσφύγων» , παρουσιάστηκε στο Μαθητικό Συνέδριο 10-12 Μαΐου 2019 της Ομάδας Προφορικής Ιστορίας Αθηνών. Περισσότερα στον παρακάτω σύνδεσμο: http://oralhistorygroups.gr/mathitiko-synedrio-2019/ Επίσης, σε ειδική εκδήλωση, αφιερωμένη στη μνήμη Μικρασιατών προσφύγων, παρουσιάστηκε και στον αύλειο χώρο του Σύλλογου Μικρασιατών Σκάλας Λουτρών «ΤΟ ΔΕΛΦΙΝΙ», (Κυριακής 8ης Ιουλίου 2018): Περισσότερα στον ακόλουθο σύνδεσμο: https://www.delfini1922.gr/drastiriotites2018.php Τα εξώφυλα δύο βιβλίων, με μαρτυρίες και φωτογραφικό υλικό οικογενιών μαθητών μας.

Μικράς Ασίας Μνήμη

Του ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ Ι. ΚΑΛΑΜΑΤΑ Παραφράζοντας όσα γράφει σ’ ένα βιβλίο του για την Πόλη ο Κώστας Σταματόπουλος, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσα­λονίκης, συνδυάζοντάς τα, βέβαια, με τα απέναντι Μικρασιατικά παράλια, θα λέγαμε ότι το να μιλάς για τη Μικρασία δεν είναι εύ­κολο. Τους δρόμους της όταν νοητά περιδιαβαίνεις, δυσκολεύεσαι να τους περπατήσεις. Σταυρικός κι αναστάσιμος ο περίπατός σου. Ιχνηλάτης πάνω στην κοφτερή και φλόγινη αιχμή των γεγονότων της Ιστορίας… εδώ και 102 δύο χρόνια, πια. Πώς να το πού­με; Πεθαίνεις και ξαναγεννιέσαι στη Μικρασία. Μυσταγωγική η μύησή σου σ’ αυτή. Αισθάνεσαι Έλλην εν ετέρα μορφή. Κάθε μνή­μη του χώρου αυτού κι ένας καημός. Το ιστολόγιο Μικράς Ασίας Μνήμη σχεδιάστηκε για να δημοσιεύει μαρτυρίες μαθητών του Πρότυπου ΓΕ.Λ. Μυτιλήνης του Πανεπιστημίου Αιγαίου, οι οποίοι είναι απογόνοι  Μικρασιατών προσφύγων,  τέταρτης και πέμπτης γενιάς. Το εν λόγω project, με τίτλο:  «Σαν παραμύθι… Η μετάδοση της προσφυγικής εμπειρίας στην τέταρτη και πέμπτη γενιά. Μαθητέ